obrzydzenie

Polish

Etymology

From obrzydzić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.bʐɘˈd͡zɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧brzy‧dze‧nie

Noun

obrzydzenie n

  1. verbal noun of obrzydzić
  2. disgust
    Synonym: wstręt

Declension

Declension of obrzydzenie
singular
nominative obrzydzenie
genitive obrzydzenia
dative obrzydzeniu
accusative obrzydzenie
instrumental obrzydzeniem
locative obrzydzeniu
vocative obrzydzenie
verbs

Further reading

  • obrzydzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrzydzenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.