obsecratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obsecrō (“entreat”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.sɛˈkraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.seˈkraː.t̪us]
Participle
obsecrātus (feminine obsecrāta, neuter obsecrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obsecrātus | obsecrāta | obsecrātum | obsecrātī | obsecrātae | obsecrāta | |
| genitive | obsecrātī | obsecrātae | obsecrātī | obsecrātōrum | obsecrātārum | obsecrātōrum | |
| dative | obsecrātō | obsecrātae | obsecrātō | obsecrātīs | |||
| accusative | obsecrātum | obsecrātam | obsecrātum | obsecrātōs | obsecrātās | obsecrāta | |
| ablative | obsecrātō | obsecrātā | obsecrātō | obsecrātīs | |||
| vocative | obsecrāte | obsecrāta | obsecrātum | obsecrātī | obsecrātae | obsecrāta | |