obstinat
See also: obstinât
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin obstinātus. Doublet of ostinato.
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [ups.tiˈnat]
- IPA(key): (Balearic, Valencia) [ops.tiˈnat]
Audio (Catalonia): (file)
Adjective
obstinat (feminine obstinada, masculine plural obstinats, feminine plural obstinades)
Derived terms
Related terms
Further reading
- “obstinat”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “obstinat”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “obstinat” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “obstinat” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
German
Etymology
Ultimately from Latin obstinātus. English obstinate.
Pronunciation
Audio: (file) - Hyphenation: ob‧sti‧nat
Adjective
obstinat (strong nominative masculine singular obstinater, comparative obstinater, superlative am obstinatesten)
- (rare) obstinate, stubborn
- Synonyms: eigensinnig, widerspenstig, stur
Romanian
Etymology
Past participle of obstina.
Adjective
obstinat m or n (feminine singular obstinată, masculine plural obstinați, feminine and neuter plural obstinate)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | obstinat | obstinată | obstinați | obstinate | |||
| definite | obstinatul | obstinata | obstinații | obstinatele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | obstinat | obstinate | obstinați | obstinate | |||
| definite | obstinatului | obstinatei | obstinaților | obstinatelor | ||||
Verb
obstinat (past participle of obstina)
- past participle of obstina