obstinat

See also: obstinât

Catalan

Etymology

Borrowed from Latin obstinātus. Doublet of ostinato.

Pronunciation

  • IPA(key): (Central) [ups.tiˈnat]
  • IPA(key): (Balearic, Valencia) [ops.tiˈnat]
  • Audio (Catalonia):(file)

Adjective

obstinat (feminine obstinada, masculine plural obstinats, feminine plural obstinades)

  1. obstinate; stubborn

Derived terms

Further reading

German

Etymology

Ultimately from Latin obstinātus. English obstinate.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ob‧sti‧nat

Adjective

obstinat (strong nominative masculine singular obstinater, comparative obstinater, superlative am obstinatesten)

  1. (rare) obstinate, stubborn
    Synonyms: eigensinnig, widerspenstig, stur

Romanian

Etymology

Past participle of obstina.

Adjective

obstinat m or n (feminine singular obstinată, masculine plural obstinați, feminine and neuter plural obstinate)

  1. obstinate

Declension

Declension of obstinat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite obstinat obstinată obstinați obstinate
definite obstinatul obstinata obstinații obstinatele
genitive-
dative
indefinite obstinat obstinate obstinați obstinate
definite obstinatului obstinatei obstinaților obstinatelor

Verb

obstinat (past participle of obstina)

  1. past participle of obstina