obstreperus
Latin
Etymology
From obstrepō (“roar, resound; clamor; annoy; make a noise against”) + -us. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔpˈstrɛ.pɛ.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [obˈst̪rɛː.pe.rus]
Adjective
obstreperus (feminine obstrepera, neuter obstreperum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | obstreperus | obstrepera | obstreperum | obstreperī | obstreperae | obstrepera | |
| genitive | obstreperī | obstreperae | obstreperī | obstreperōrum | obstreperārum | obstreperōrum | |
| dative | obstreperō | obstreperae | obstreperō | obstreperīs | |||
| accusative | obstreperum | obstreperam | obstreperum | obstreperōs | obstreperās | obstrepera | |
| ablative | obstreperō | obstreperā | obstreperō | obstreperīs | |||
| vocative | obstrepere | obstrepera | obstreperum | obstreperī | obstreperae | obstrepera | |
Synonyms
- (clamorous): clāmātōrius
Antonyms
- (antonym(s) of “clamorous, noisy”): tranquillus
Related terms
- obstrepitāculum
- obstrepitō
- obstrepō
Descendants
- → English: obstreperous
- → Scots: abstrakalous
- → Spanish: obstrépero
References
- “obstreperus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obstreperus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.