obtestatio

Latin

Etymology

obtestor +‎ -tiō

Noun

obtestātiō f (genitive obtestātiōnis); third declension

  1. adjuring, conjuring
  2. earnest entreaty, adjuration

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative obtestātiō obtestātiōnēs
genitive obtestātiōnis obtestātiōnum
dative obtestātiōnī obtestātiōnibus
accusative obtestātiōnem obtestātiōnēs
ablative obtestātiōne obtestātiōnibus
vocative obtestātiō obtestātiōnēs

References

  • obtestatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obtestatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obtestatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.