obticesco
Latin
Etymology
obticeō (“to be silent”) + -scō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔp.tɪˈkeːs.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ob.t̪iˈt͡ʃɛs.ko]
Verb
obticēscō (present infinitive obticēscere, perfect active obticuī); third conjugation, no supine stem
- (intransitive) to be struck silent
- (intransitive, in the perfective tenses) to be silent
Conjugation
Conjugation of obticēscō (third conjugation, no supine stem)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obticēscō | obticēscis | obticēscit | obticēscimus | obticēscitis | obticēscunt | ||||||
| imperfect | obticēscēbam | obticēscēbās | obticēscēbat | obticēscēbāmus | obticēscēbātis | obticēscēbant | |||||||
| future | obticēscam | obticēscēs | obticēscet | obticēscēmus | obticēscētis | obticēscent | |||||||
| perfect | obticuī | obticuistī | obticuit | obticuimus | obticuistis | obticuērunt, obticuēre | |||||||
| pluperfect | obticueram | obticuerās | obticuerat | obticuerāmus | obticuerātis | obticuerant | |||||||
| future perfect | obticuerō | obticueris | obticuerit | obticuerimus | obticueritis | obticuerint | |||||||
| passive | present | obticēscor | obticēsceris, obticēscere |
obticēscitur | obticēscimur | obticēsciminī | obticēscuntur | ||||||
| imperfect | obticēscēbar | obticēscēbāris, obticēscēbāre |
obticēscēbātur | obticēscēbāmur | obticēscēbāminī | obticēscēbantur | |||||||
| future | obticēscar | obticēscēris, obticēscēre |
obticēscētur | obticēscēmur | obticēscēminī | obticēscentur | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obticēscam | obticēscās | obticēscat | obticēscāmus | obticēscātis | obticēscant | ||||||
| imperfect | obticēscerem | obticēscerēs | obticēsceret | obticēscerēmus | obticēscerētis | obticēscerent | |||||||
| perfect | obticuerim | obticuerīs | obticuerit | obticuerīmus | obticuerītis | obticuerint | |||||||
| pluperfect | obticuissem | obticuissēs | obticuisset | obticuissēmus | obticuissētis | obticuissent | |||||||
| passive | present | obticēscar | obticēscāris, obticēscāre |
obticēscātur | obticēscāmur | obticēscāminī | obticēscantur | ||||||
| imperfect | obticēscerer | obticēscerēris, obticēscerēre |
obticēscerētur | obticēscerēmur | obticēscerēminī | obticēscerentur | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | obticēsce | — | — | obticēscite | — | ||||||
| future | — | obticēscitō | obticēscitō | — | obticēscitōte | obticēscuntō | |||||||
| passive | present | — | obticēscere | — | — | obticēsciminī | — | ||||||
| future | — | obticēscitor | obticēscitor | — | — | obticēscuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | obticēscere | obticēscī | obticēscēns | — | |||||||||
| future | — | — | — | obticēscendus, obticēscundus | |||||||||
| perfect | obticuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| obticēscendī | obticēscendō | obticēscendum | obticēscendō | — | — | ||||||||
Related terms
References
- “obticesco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obticesco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obticesco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.