obturbans
Latin
Etymology
Present active participle of obturbō (“stir up, disturb”)
Participle
obturbāns (genitive obturbantis); third-declension one-termination participle
- stirring up, disturbing, making turbid
- confusing, throwing into disorder
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | obturbāns | obturbantēs | obturbantia | ||
| genitive | obturbantis | obturbantium | |||
| dative | obturbantī | obturbantibus | |||
| accusative | obturbantem | obturbāns | obturbantēs obturbantīs |
obturbantia | |
| ablative | obturbante obturbantī1 |
obturbantibus | |||
| vocative | obturbāns | obturbantēs | obturbantia | ||
1When used purely as an adjective.