obur
See also: öbür
Crimean Tatar
Etymology
From Proto-Turkic *ōpur
Noun
obur
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | obur | oburlar |
| genitive | oburnıñ | oburlarnıñ |
| dative | oburğa | oburlarğa |
| accusative | oburnı | oburlarnı |
| locative | oburda | oburlarda |
| ablative | oburdan | oburlardan |
Adjective
obur
Derived terms
- oburlanmaq
References
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish اوبور (obur), from Proto-Turkic *ōpur, from *ōp- (“to gulp down, to swallow”). Cognate with Kazakh обыр (obyr, “gluttonous”), Kumyk обор (obor), etc.
Adjective
obur
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | obur | oburlar |
| definite accusative | oburu | oburları |
| dative | obura | oburlara |
| locative | oburda | oburlarda |
| ablative | oburdan | oburlardan |
| genitive | oburun | oburların |
Derived terms
- etobur
- otobur
Further reading
- “obur”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu