occipitium
Latin
Alternative forms
Etymology
Noun
occipitium n (genitive occipitiī or occipitī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | occipitium | occipitia |
| genitive | occipitiī occipitī1 |
occipitiōrum |
| dative | occipitiō | occipitiīs |
| accusative | occipitium | occipitia |
| ablative | occipitiō | occipitiīs |
| vocative | occipitium | occipitia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Judeo-Italian: צֵיפֵיצוֹ (ṣepeṣo /cepezzo/)
- Neapolitan: cepezzo
References
- “occipitium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- occipitium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.