occupaturus
Latin
Etymology
Future active participle of occupō.
Participle
occupātūrus (feminine occupātūra, neuter occupātūrum); first/second-declension participle
- about to occupy
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | occupātūrus | occupātūra | occupātūrum | occupātūrī | occupātūrae | occupātūra | |
| genitive | occupātūrī | occupātūrae | occupātūrī | occupātūrōrum | occupātūrārum | occupātūrōrum | |
| dative | occupātūrō | occupātūrae | occupātūrō | occupātūrīs | |||
| accusative | occupātūrum | occupātūram | occupātūrum | occupātūrōs | occupātūrās | occupātūra | |
| ablative | occupātūrō | occupātūrā | occupātūrō | occupātūrīs | |||
| vocative | occupātūre | occupātūra | occupātūrum | occupātūrī | occupātūrae | occupātūra | |