oceanográfus

Hungarian

Etymology

From oceanográfia, formed in analogy with other similar pairs, such as geográfia ~ geográfus.[1] With Latinate -us ending.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈot͡sɛɒnoɡraːfuʃ]
  • Hyphenation: oce‧a‧nog‧rá‧fus
  • Rhymes: -uʃ

Noun

oceanográfus (plural oceanográfusok)

  1. oceanographer (a person who studies oceanography, the science of oceans)

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative oceanográfus oceanográfusok
accusative oceanográfust oceanográfusokat
dative oceanográfusnak oceanográfusoknak
instrumental oceanográfussal oceanográfusokkal
causal-final oceanográfusért oceanográfusokért
translative oceanográfussá oceanográfusokká
terminative oceanográfusig oceanográfusokig
essive-formal oceanográfusként oceanográfusokként
essive-modal
inessive oceanográfusban oceanográfusokban
superessive oceanográfuson oceanográfusokon
adessive oceanográfusnál oceanográfusoknál
illative oceanográfusba oceanográfusokba
sublative oceanográfusra oceanográfusokra
allative oceanográfushoz oceanográfusokhoz
elative oceanográfusból oceanográfusokból
delative oceanográfusról oceanográfusokról
ablative oceanográfustól oceanográfusoktól
non-attributive
possessive – singular
oceanográfusé oceanográfusoké
non-attributive
possessive – plural
oceanográfuséi oceanográfusokéi
Possessive forms of oceanográfus
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. oceanográfusom oceanográfusaim
2nd person sing. oceanográfusod oceanográfusaid
3rd person sing. oceanográfusa oceanográfusai
1st person plural oceanográfusunk oceanográfusaink
2nd person plural oceanográfusotok oceanográfusaitok
3rd person plural oceanográfusuk oceanográfusaik

References

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN