ociąg

Polish

Etymology

Deverbal from ociągać. First attested in the 19th century.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔ.t͡ɕɔŋk/
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔŋk
  • Syllabification: o‧ciąg

Noun

ociąg m inan

  1. (obsolete) dilly-dallying
    Synonym: ociąganie

Declension

Declension of ociąg
singular
nominative ociąg
genitive ociągu
dative ociągowi
accusative ociąg
instrumental ociągiem
locative ociągu
vocative ociągu

References

  1. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “ociąg”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN

Further reading

  • ociąg in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.