odczyn

Polish

Etymology

Deverbal from odczynić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔt.t͡ʂɘn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔtt͡ʂɘn
  • Syllabification: od‧czyn

Noun

odczyn m inan

  1. (chemistry) pH, reaction

Declension

Declension of odczyn
singular plural
nominative odczyn odczyny
genitive odczynu odczynów
dative odczynowi odczynom
accusative odczyn odczyny
instrumental odczynem odczynami
locative odczynie odczynach
vocative odczynie odczyny
verbs

Further reading

  • odczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odczyn in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.