odgoni
Romanian
Etymology
From odgon.
Verb
a odgoni (third-person singular present odgonie, past participle odgonit) 4th conjugation
Conjugation
conjugation of odgoni (fourth conjugation, no infix)
| infinitive | a odgoni | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | odgonind | ||||||
| past participle | odgonit | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | odgon | odgoni | odgone | odgonim | odgoniți | odgon | |
| imperfect | odgoneam | odgoneai | odgonea | odgoneam | odgoneați | odgoneau | |
| simple perfect | odgonii | odgoniși | odgoni | odgonirăm | odgonirăți | odgoniră | |
| pluperfect | odgonisem | odgoniseși | odgonise | odgoniserăm | odgoniserăți | odgoniseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să odgon | să odgoni | să odgonă | să odgonim | să odgoniți | să odgonă | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | odgone | odgoniți | |||||
| negative | nu odgoni | nu odgoniți | |||||
References
- odgoni in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN