odkładacz

Polish

Etymology

From odkładać +‎ -acz. First attested in 1588.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ɔtˈkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: od‧kła‧dacz

Noun

odkładacz m pers

  1. (obsolete) procrastinator
    Synonym: prokrastynator

Declension

Declension of odkładacz
singular plural
nominative odkładacz odkładacze
genitive odkładacza odkładaczy
dative odkładaczowi odkładaczom
accusative odkładacza odkładaczy
instrumental odkładaczem odkładaczami
locative odkładaczu odkładaczach
vocative odkładaczu odkładacze
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odkładacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.