odpowiedźca

From odpowiedzieć +‎ -ca. First attested in 1455–1460.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔtpɔvʲɛ(ː)t͡ɕʲt͡sʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔtpɔvʲɛt͡ɕʲt͡sʲa/, /ɔtpɔvʲet͡ɕʲt͡sʲa/

odpowiedźca

1. (law) defendant

   Synonym: odpowiadacz

   • 1884 [c. 1455-1460], “Die Magdeburger Urtheile. Ein Deutschen Rechtes in polnischer Sprache aus der Mitte des XV Jahrhunderts”, in Aleksander Brückner, editor, Archiv für slavische Philologie, pages 60, 1:

     Kthoremv vpadnye ten ortel, szlowye ktho straczy, bandz powod, bandz odpowyedzczą, ten ma zaplaczycz thy pyenadze za ten ortel

     [Ktoremu upadnie ten ortel, słowie kto straci, bądź powod, bądź odpowiedźca, ten ma zapłacić ty pieniądze za ten ortel]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odpowiedźca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN