odroczenie

Polish

Etymology

From odroczyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔd.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: od‧ro‧cze‧nie

Noun

odroczenie n

  1. (uncountable) verbal noun of odroczyć
  2. (countable, law) stay, postponement, respite, deferment

Declension

Declension of odroczenie
singular plural
nominative odroczenie odroczenia
genitive odroczenia odroczeń
dative odroczeniu odroczeniom
accusative odroczenie odroczenia
instrumental odroczeniem odroczeniami
locative odroczeniu odroczeniach
vocative odroczenie odroczenia
verbs

Further reading

  • odroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odroczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.