offico
Latin
Verb
officō (present infinitive officāre, perfect active officāvī, supine officātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
- alternative form of offōcō (“to suffocate”) (attested in a document written between the 7th and 10th centuries)[1]
Conjugation
Conjugation of officō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | officō | officās | officat | officāmus | officātis | officant | ||||||
| imperfect | officābam | officābās | officābat | officābāmus | officābātis | officābant | |||||||
| future | officābō | officābis | officābit | officābimus | officābitis | officābunt | |||||||
| perfect | officāvī | officāvistī | officāvit | officāvimus | officāvistis | officāvērunt, officāvēre | |||||||
| pluperfect | officāveram | officāverās | officāverat | officāverāmus | officāverātis | officāverant | |||||||
| future perfect | officāverō | officāveris | officāverit | officāverimus | officāveritis | officāverint | |||||||
| passive | present | officor | officāris, officāre |
officātur | officāmur | officāminī | officantur | ||||||
| imperfect | officābar | officābāris, officābāre |
officābātur | officābāmur | officābāminī | officābantur | |||||||
| future | officābor | officāberis, officābere |
officābitur | officābimur | officābiminī | officābuntur | |||||||
| perfect | officātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | officātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | officātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | officem | officēs | officet | officēmus | officētis | officent | ||||||
| imperfect | officārem | officārēs | officāret | officārēmus | officārētis | officārent | |||||||
| perfect | officāverim | officāverīs | officāverit | officāverīmus | officāverītis | officāverint | |||||||
| pluperfect | officāvissem | officāvissēs | officāvisset | officāvissēmus | officāvissētis | officāvissent | |||||||
| passive | present | officer | officēris, officēre |
officētur | officēmur | officēminī | officentur | ||||||
| imperfect | officārer | officārēris, officārēre |
officārētur | officārēmur | officārēminī | officārentur | |||||||
| perfect | officātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | officātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | officā | — | — | officāte | — | ||||||
| future | — | officātō | officātō | — | officātōte | officantō | |||||||
| passive | present | — | officāre | — | — | officāminī | — | ||||||
| future | — | officātor | officātor | — | — | officantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | officāre | officārī | officāns | — | |||||||||
| future | officātūrum esse | officātum īrī | officātūrus | officandus | |||||||||
| perfect | officāvisse | officātum esse | — | officātus | |||||||||
| future perfect | — | officātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | officātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| officandī | officandō | officandum | officandō | officātum | officātū | ||||||||
Descendants
- see: offocō
References
- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1984) “ahogar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), volume I (A–Ca), Madrid: Gredos, →ISBN, page 87