oidà
Catalan
Etymology
From Old Catalan odà, under influence from oi.
Pronunciation
Interjection
oidà
- indicates admiration and surprise
- 1934, Joan Puig i Ferreter, Camins de França:
- ¡Són deu francs! Oidà! No ha estat del tot perduda la visita a monsieur Ponchon.
- It's ten francs! Hurrah! The visit with monsieur Ponchon wasn't a total loss!
Further reading
- “oidà”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007