okaziciel

Polish

Etymology

From okazać +‎ -i- +‎ -ciel.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.kaˈʑi.t͡ɕɛl/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ɕɛl
  • Syllabification: o‧ka‧zi‧ciel

Noun

okaziciel m pers

  1. (rare) bearer of a document

Declension

Declension of okaziciel
singular plural
nominative okaziciel okaziciele
genitive okaziciela okazicieli
dative okazicielowi okazicielom
accusative okaziciela okazicieli
instrumental okazicielem okazicielami
locative okazicielu okazicielach
vocative okazicielu okaziciele

Further reading

  • okaziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • okaziciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.