okroić

Polish

Alternative forms

Etymology

From o- +‎ kroić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔˈkrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: o‧kro‧ić

Verb

okroić pf (imperfective okrawać)

  1. (transitive) to cut the edges of, to pare, to trim
  2. (transitive, colloquial) to diminish, to reduce

Conjugation

Conjugation of okroić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive okroić
future tense 1st okroję okroimy
2nd okroisz okroicie
3rd okroi okroją
impersonal okroi się
past tense 1st okroiłem,
-(e)m okroił 		okroiłam,
-(e)m okroiła 		okroiłom,
-(e)m okroiło 		okroiliśmy,
-(e)śmy okroili 		okroiłyśmy,
-(e)śmy okroiły
2nd okroiłeś,
-(e)ś okroił 		okroiłaś,
-(e)ś okroiła 		okroiłoś,
-(e)ś okroiło 		okroiliście,
-(e)ście okroili 		okroiłyście,
-(e)ście okroiły
3rd okroił okroiła okroiło okroili okroiły
impersonal okrojono
conditional 1st okroiłbym,
bym okroił 		okroiłabym,
bym okroiła 		okroiłobym,
bym okroiło 		okroilibyśmy,
byśmy okroili 		okroiłybyśmy,
byśmy okroiły
2nd okroiłbyś,
byś okroił 		okroiłabyś,
byś okroiła 		okroiłobyś,
byś okroiło 		okroilibyście,
byście okroili 		okroiłybyście,
byście okroiły
3rd okroiłby,
by okroił 		okroiłaby,
by okroiła 		okroiłoby,
by okroiło 		okroiliby,
by okroili 		okroiłyby,
by okroiły
impersonal okrojono by
imperative 1st niech okroję okrójmy
2nd okrój okrójcie
3rd niech okroi niech okroją
passive adjectival participle okrojony okrojona okrojone okrojeni okrojone
anterior adverbial participle okroiwszy
verbal noun okrojenie

Further reading

  • okroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • okroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.