omamienie

Polish

Etymology

From omamić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.maˈmjɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧ma‧mie‧nie

Noun

omamienie n

  1. (uncountable) verbal noun of omamić
  2. (countable) befuddlement, beguilement

Declension

Declension of omamienie
singular plural
nominative omamienie omamienia
genitive omamienia omamień
dative omamieniu omamieniom
accusative omamienie omamienia
instrumental omamieniem omamieniami
locative omamieniu omamieniach
vocative omamienie omamienia

Further reading

  • omamienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • omamienie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.