omkomma
Swedish
Etymology
From om- + komme, from German umkommen.
Verb
omkomma (present omkommer, preterite omkom, supine omkommit, imperative omkom)
- to die, perish, be killed (in an accident or disaster)
- Synonym: stryka med
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | omkomma | — | ||
| supine | omkommit | — | ||
| imperative | omkom | — | ||
| imper. plural1 | omkommen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | omkommer | omkom | — | — |
| ind. plural1 | omkomma | omkommo | — | — |
| subjunctive2 | omkomme | omkomme | — | — |
| present participle | omkommande | |||
| past participle | omkommen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
See also
- dö (“die”)
Further reading
- omkomma in Svensk ordbok.