onbestaanbaar

Dutch

Etymology

From on- +‎ bestaanbaar.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔm.bəˈstaːn.baːr/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧be‧staan‧baar

Adjective

onbestaanbaar (comparative onbestaanbaarder, superlative onbestaanbaarst)

  1. impossible, not able to exist
  2. impossible, untenable
  3. insufferable, intolerable, obnoxious

Declension

Declension of onbestaanbaar
uninflected onbestaanbaar
inflected onbestaanbare
comparative onbestaanbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial onbestaanbaar onbestaanbaarder het onbestaanbaarst
het onbestaanbaarste
indefinite m./f. sing. onbestaanbare onbestaanbaardere onbestaanbaarste
n. sing. onbestaanbaar onbestaanbaarder onbestaanbaarste
plural onbestaanbare onbestaanbaardere onbestaanbaarste
definite onbestaanbare onbestaanbaardere onbestaanbaarste
partitive onbestaanbaars onbestaanbaarders —

Derived terms

  • onbestaanbaarheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.