onestate

Italian

Etymology 1

Verb

onestate

  1. inflection of onestare:
    1. second-person plural present indicative
    2. second-person plural imperative

Etymology 2

Participle

onestate f pl

  1. feminine plural of onestato

Anagrams

Romanian

Etymology

Borrowed from Latin honestas.

Noun

onestate f (uncountable)

  1. (obsolete) honesty
    Synonym: onestitate

Declension

Declension of onestate
singular only indefinite definite
nominative-accusative onestate onestatea
genitive-dative onestăți onestății
vocative

References

  • onestate in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN