ongebreideld

Dutch

Etymology

From on- +‎ gebreideld, past participle of breidelen (to bridle).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

ongebreideld (comparative ongebreidelder, superlative ongebreideldst)

  1. unbridled

Declension

Declension of ongebreideld
uninflected ongebreideld
inflected ongebreidelde
comparative ongebreidelder
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongebreideld ongebreidelder het ongebreideldst
het ongebreideldste
indefinite m./f. sing. ongebreidelde ongebreideldere ongebreideldste
n. sing. ongebreideld ongebreidelder ongebreideldste
plural ongebreidelde ongebreideldere ongebreideldste
definite ongebreidelde ongebreideldere ongebreideldste
partitive ongebreidelds ongebreidelders