ongelijk
Dutch
Etymology 1
From Old Dutch ungilīk, from Proto-Germanic *ungalīkaz. By surface analysis, on- (“un-”) + gelijk (“equal”). Compare Old English unġelīċ (English unlike), German ungleich, Old Norse úlíkr (see there for North Germanic descendants).
Adjective
ongelijk (comparative ongelijker, superlative ongelijkst)
Declension
| Declension of ongelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ongelijk | |||
| inflected | ongelijke | |||
| comparative | ongelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ongelijk | ongelijker | het ongelijkst het ongelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste |
| n. sing. | ongelijk | ongelijker | ongelijkste | |
| plural | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
| definite | ongelijke | ongelijkere | ongelijkste | |
| partitive | ongelijks | ongelijkers | — | |
Derived terms
- verongelijken
Etymology 2
From on- (“un-”) + gelijk (“rightness”).
Noun
ongelijk n (uncountable)
- wrongness
- Je hebt ongelijk.
- You are wrong.