ongenaakbaar
Dutch
Etymology
From on- + genaakbaar, from genaken (“to approach”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔŋ.ɣəˈnaːk.baːr/
Audio: (file) - Hyphenation: on‧ge‧naak‧baar
Adjective
ongenaakbaar (comparative ongenaakbaarder, superlative ongenaakbaarst)
- unapproachable, inaccessible
- (figuratively, of people) distant, detached, aloof
Declension
| Declension of ongenaakbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ongenaakbaar | |||
| inflected | ongenaakbare | |||
| comparative | ongenaakbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ongenaakbaar | ongenaakbaarder | het ongenaakbaarst het ongenaakbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | ongenaakbare | ongenaakbaardere | ongenaakbaarste |
| n. sing. | ongenaakbaar | ongenaakbaarder | ongenaakbaarste | |
| plural | ongenaakbare | ongenaakbaardere | ongenaakbaarste | |
| definite | ongenaakbare | ongenaakbaardere | ongenaakbaarste | |
| partitive | ongenaakbaars | ongenaakbaarders | — | |