onomatopeiczny

Polish

Etymology

From onomatopeja +‎ -iczny.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.nɔ.ma.tɔ.pɛˈit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: o‧no‧ma‧to‧pe‧icz‧ny

Adjective

onomatopeiczny (not comparable, derived adverb onomatopeicznie)

  1. onomatopoeic
    Synonym: dźwiękonaśladowczy

Declension

Declension of onomatopeiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative onomatopeiczny onomatopeiczna onomatopeiczne onomatopeiczni onomatopeiczne
genitive onomatopeicznego onomatopeicznej onomatopeicznego onomatopeicznych
dative onomatopeicznemu onomatopeicznej onomatopeicznemu onomatopeicznym
accusative onomatopeicznego onomatopeiczny onomatopeiczną onomatopeiczne onomatopeicznych onomatopeiczne
instrumental onomatopeicznym onomatopeiczną onomatopeicznym onomatopeicznymi
locative onomatopeicznym onomatopeicznej onomatopeicznym onomatopeicznych

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.