ontbeerlijk

Dutch

Etymology

From ontberen +‎ -lijk.

Adjective

ontbeerlijk (comparative ontbeerlijker, superlative ontbeerlijkst)

  1. dispensable, expendable
  2. lacking

Declension

Declension of ontbeerlijk
uninflected ontbeerlijk
inflected ontbeerlijke
comparative ontbeerlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial ontbeerlijk ontbeerlijker het ontbeerlijkst
het ontbeerlijkste
indefinite m./f. sing. ontbeerlijke ontbeerlijkere ontbeerlijkste
n. sing. ontbeerlijk ontbeerlijker ontbeerlijkste
plural ontbeerlijke ontbeerlijkere ontbeerlijkste
definite ontbeerlijke ontbeerlijkere ontbeerlijkste
partitive ontbeerlijks ontbeerlijkers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.