ontwouden

Dutch

Etymology

From woud (“wood, forest”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈʋɑu̯.də(n)/
  • Hyphenation: ont‧wou‧den
  • Rhymes: -ɑu̯dən

Verb

ontwouden

  1. (transitive) to deforest

Conjugation

Conjugation of ontwouden (weak, prefixed)
infinitive ontwouden
past singular ontwoudde
past participle ontwoud
infinitive ontwouden
gerund ontwouden n
present tense past tense
1st person singular ontwoud ontwoudde
2nd person sing. (jij) ontwoudt, ontwoud2 ontwoudde
2nd person sing. (u) ontwoudt ontwoudde
2nd person sing. (gij) ontwoudt ontwoudde
3rd person singular ontwoudt ontwoudde
plural ontwouden ontwoudden
subjunctive sing.1 ontwoude ontwoudde
subjunctive plur.1 ontwouden ontwoudden
imperative sing. ontwoud
imperative plur.1 ontwoudt
participles ontwoudend ontwoud
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.