onuitstaanbaar

Dutch

Etymology

From on- +‎ uitstaan +‎ -baar.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.œy̯tˈstaːn.baːr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aːnbaːr

Adjective

onuitstaanbaar (comparative onuitstaanbaarder, superlative onuitstaanbaarst)

  1. unbearable, intolerable

Declension

Declension of onuitstaanbaar
uninflected onuitstaanbaar
inflected onuitstaanbare
comparative onuitstaanbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial onuitstaanbaar onuitstaanbaarder het onuitstaanbaarst
het onuitstaanbaarste
indefinite m./f. sing. onuitstaanbare onuitstaanbaardere onuitstaanbaarste
n. sing. onuitstaanbaar onuitstaanbaarder onuitstaanbaarste
plural onuitstaanbare onuitstaanbaardere onuitstaanbaarste
definite onuitstaanbare onuitstaanbaardere onuitstaanbaarste
partitive onuitstaanbaars onuitstaanbaarders —

Derived terms

  • onuitstaanbaarheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.