opętanie

Polish

Etymology

From opętać +‎ -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.pɛnˈta.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: o‧pę‧ta‧nie

Noun

opętanie n

  1. verbal noun of opętać
  2. possession (the state of being possessed by a spirit or demon)

Declension

Declension of opętanie
singular plural
nominative opętanie opętania
genitive opętania opętań
dative opętaniu opętaniom
accusative opętanie opętania
instrumental opętaniem opętaniami
locative opętaniu opętaniach
vocative opętanie opętania
adjective
  • opętańczy
adverb
  • opętańczo
nouns
verbs

Further reading

  • opętanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • opętanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.