opanon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *opanōn. Equivalent to opan (“open”) + -on.
Verb
opanon
Inflection
Conjugation of opanon (weak class 2)
| infinitive | opanon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | opano, opanon | opanoda |
| 2nd person singular | opanos | opanodos |
| 3rd person singular | opanot | opanoda |
| 1st person plural | opanon | opanodon |
| 2nd person plural | opanot | opanodot |
| 3rd person plural | opanont | opanodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | opane | opanodi |
| 2nd person singular | opanis | opanodis |
| 3rd person singular | opane | opanodi |
| 1st person plural | opanin | opanodin |
| 2nd person plural | opanit | opanodit |
| 3rd person plural | opanin | opanodin |
| imperative | present | |
| singular | opano | |
| plural | opanot | |
| participle | present | past |
| opanondi | opanot, giopanot | |
Descendants
Further reading
- “opanen”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012