opdraven

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ draven (“to trot”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opdraven

  1. (with moeten or laten) to appear after being summoned
  2. (with komen) to turn up (by one's own will)

Conjugation

Conjugation of opdraven (weak, separable)
infinitive opdraven
past singular draafde op
past participle opgedraafd
infinitive opdraven
gerund opdraven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular draaf op draafde op opdraaf opdraafde
2nd person sing. (jij) draaft op, draaf op2 draafde op opdraaft opdraafde
2nd person sing. (u) draaft op draafde op opdraaft opdraafde
2nd person sing. (gij) draaft op draafde op opdraaft opdraafde
3rd person singular draaft op draafde op opdraaft opdraafde
plural draven op draafden op opdraven opdraafden
subjunctive sing.1 drave op draafde op opdrave opdraafde
subjunctive plur.1 draven op draafden op opdraven opdraafden
imperative sing. draaf op
imperative plur.1 draaft op
participles opdravend opgedraafd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.