openbloeien

Dutch

Etymology

From open (“open”) +‎ bloeien (“to blossom”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

openbloeien

  1. bloom
  2. flower (to put forth blooms)

Conjugation

Conjugation of openbloeien (weak, separable)
infinitive openbloeien
past singular bloeide open
past participle opengebloeid
infinitive openbloeien
gerund openbloeien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bloei open bloeide open openbloei openbloeide
2nd person sing. (jij) bloeit open, bloei open2 bloeide open openbloeit openbloeide
2nd person sing. (u) bloeit open bloeide open openbloeit openbloeide
2nd person sing. (gij) bloeit open bloeide open openbloeit openbloeide
3rd person singular bloeit open bloeide open openbloeit openbloeide
plural bloeien open bloeiden open openbloeien openbloeiden
subjunctive sing.1 bloeie open bloeide open openbloeie openbloeide
subjunctive plur.1 bloeien open bloeiden open openbloeien openbloeiden
imperative sing. bloei open
imperative plur.1 bloeit open
participles openbloeiend opengebloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.