opitulans
Latin
Etymology
Present participle of opitulor.
Participle
opitulāns (genitive opitulantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | opitulāns | opitulantēs | opitulantia | ||
| genitive | opitulantis | opitulantium | |||
| dative | opitulantī | opitulantibus | |||
| accusative | opitulantem | opitulāns | opitulantēs opitulantīs |
opitulantia | |
| ablative | opitulante opitulantī1 |
opitulantibus | |||
| vocative | opitulāns | opitulantēs | opitulantia | ||
1When used purely as an adjective.