oppihistoria

Finnish

Etymology

oppi +‎ historia

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈopːiˌhistoriɑ/, [ˈo̞pːiˌhis̠to̞ˌriɑ̝]
  • Rhymes: -iɑ
  • Syllabification(key): op‧pi‧his‧to‧ri‧a
  • Hyphenation(key): oppi‧histo‧ria

Noun

oppihistoria

  1. history of science

Declension

Inflection of oppihistoria (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
nominative oppihistoria oppihistoriat
genitive oppihistorian oppihistorioiden
oppihistorioitten
partitive oppihistoriaa oppihistorioita
illative oppihistoriaan oppihistorioihin
singular plural
nominative oppihistoria oppihistoriat
accusative nom. oppihistoria oppihistoriat
gen. oppihistorian
genitive oppihistorian oppihistorioiden
oppihistorioitten
oppihistoriain rare
partitive oppihistoriaa oppihistorioita
inessive oppihistoriassa oppihistorioissa
elative oppihistoriasta oppihistorioista
illative oppihistoriaan oppihistorioihin
adessive oppihistorialla oppihistorioilla
ablative oppihistorialta oppihistorioilta
allative oppihistorialle oppihistorioille
essive oppihistoriana oppihistorioina
translative oppihistoriaksi oppihistorioiksi
abessive oppihistoriatta oppihistorioitta
instructive — oppihistorioin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of oppihistoria (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative oppihistoriani oppihistoriani
accusative nom. oppihistoriani oppihistoriani
gen. oppihistoriani
genitive oppihistoriani oppihistorioideni
oppihistorioitteni
oppihistoriaini rare
partitive oppihistoriaani oppihistorioitani
inessive oppihistoriassani oppihistorioissani
elative oppihistoriastani oppihistorioistani
illative oppihistoriaani oppihistorioihini
adessive oppihistoriallani oppihistorioillani
ablative oppihistorialtani oppihistorioiltani
allative oppihistorialleni oppihistorioilleni
essive oppihistorianani oppihistorioinani
translative oppihistoriakseni oppihistorioikseni
abessive oppihistoriattani oppihistorioittani
instructive — —
comitative — oppihistorioineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative oppihistoriasi oppihistoriasi
accusative nom. oppihistoriasi oppihistoriasi
gen. oppihistoriasi
genitive oppihistoriasi oppihistorioidesi
oppihistorioittesi
oppihistoriaisi rare
partitive oppihistoriaasi oppihistorioitasi
inessive oppihistoriassasi oppihistorioissasi
elative oppihistoriastasi oppihistorioistasi
illative oppihistoriaasi oppihistorioihisi
adessive oppihistoriallasi oppihistorioillasi
ablative oppihistorialtasi oppihistorioiltasi
allative oppihistoriallesi oppihistorioillesi
essive oppihistorianasi oppihistorioinasi
translative oppihistoriaksesi oppihistorioiksesi
abessive oppihistoriattasi oppihistorioittasi
instructive — —
comitative — oppihistorioinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative oppihistoriamme oppihistoriamme
accusative nom. oppihistoriamme oppihistoriamme
gen. oppihistoriamme
genitive oppihistoriamme oppihistorioidemme
oppihistorioittemme
oppihistoriaimme rare
partitive oppihistoriaamme oppihistorioitamme
inessive oppihistoriassamme oppihistorioissamme
elative oppihistoriastamme oppihistorioistamme
illative oppihistoriaamme oppihistorioihimme
adessive oppihistoriallamme oppihistorioillamme
ablative oppihistorialtamme oppihistorioiltamme
allative oppihistoriallemme oppihistorioillemme
essive oppihistorianamme oppihistorioinamme
translative oppihistoriaksemme oppihistorioiksemme
abessive oppihistoriattamme oppihistorioittamme
instructive — —
comitative — oppihistorioinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative oppihistorianne oppihistorianne
accusative nom. oppihistorianne oppihistorianne
gen. oppihistorianne
genitive oppihistorianne oppihistorioidenne
oppihistorioittenne
oppihistoriainne rare
partitive oppihistoriaanne oppihistorioitanne
inessive oppihistoriassanne oppihistorioissanne
elative oppihistoriastanne oppihistorioistanne
illative oppihistoriaanne oppihistorioihinne
adessive oppihistoriallanne oppihistorioillanne
ablative oppihistorialtanne oppihistorioiltanne
allative oppihistoriallenne oppihistorioillenne
essive oppihistoriananne oppihistorioinanne
translative oppihistoriaksenne oppihistorioiksenne
abessive oppihistoriattanne oppihistorioittanne
instructive — —
comitative — oppihistorioinenne
third-person possessor
singular plural
nominative oppihistoriansa oppihistoriansa
accusative nom. oppihistoriansa oppihistoriansa
gen. oppihistoriansa
genitive oppihistoriansa oppihistorioidensa
oppihistorioittensa
oppihistoriainsa rare
partitive oppihistoriaansa oppihistorioitaan
oppihistorioitansa
inessive oppihistoriassaan
oppihistoriassansa 		oppihistorioissaan
oppihistorioissansa
elative oppihistoriastaan
oppihistoriastansa 		oppihistorioistaan
oppihistorioistansa
illative oppihistoriaansa oppihistorioihinsa
adessive oppihistoriallaan
oppihistoriallansa 		oppihistorioillaan
oppihistorioillansa
ablative oppihistorialtaan
oppihistorialtansa 		oppihistorioiltaan
oppihistorioiltansa
allative oppihistorialleen
oppihistoriallensa 		oppihistorioilleen
oppihistorioillensa
essive oppihistorianaan
oppihistorianansa 		oppihistorioinaan
oppihistorioinansa
translative oppihistoriakseen
oppihistoriaksensa 		oppihistorioikseen
oppihistorioiksensa
abessive oppihistoriattaan
oppihistoriattansa 		oppihistorioittaan
oppihistorioittansa
instructive — —
comitative — oppihistorioineen
oppihistorioinensa

Synonyms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.