optumas
Latin
Alternative forms
Etymology
From optimus (“very good, the best”), superlative of bonus (“good”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɔp.tʊ.maːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɔp.t̪u.mas]
Noun
optumās m (genitive optumātis); third declension
- aristocrat
- (in the plural) the adherents of the best men
- (in the plural) the aristocratic party
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | optumās | optumātēs |
| genitive | optumātis | optumātum |
| dative | optumātī | optumātibus |
| accusative | optumātem | optumātēs |
| ablative | optumāte | optumātibus |
| vocative | optumās | optumātēs |
Adjective
optumās (genitive optumātis); third-declension one-termination adjective
- of or pertaining to the best
- of or pertaining to the noblest
- aristocratic, noble
Declension
Third-declension one-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | optumās | optumātēs | optumātia | ||
| genitive | optumātis | optumātium | |||
| dative | optumātī | optumātibus | |||
| accusative | optumātem | optumās | optumātēs | optumātia | |
| ablative | optumātī | optumātibus | |||
| vocative | optumās | optumātēs | optumātia | ||