ordentelijk

Dutch

Etymology

From ordenen (“to order, tidy”) +‎ -lijk, with irregular -te- interfixed.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔrˈdɛn.tə.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: or‧den‧te‧lijk

Adjective

ordentelijk (comparative ordentelijker, superlative ordentelijkst)

  1. orderly

Declension

Declension of ordentelijk
uninflected ordentelijk
inflected ordentelijke
comparative ordentelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial ordentelijk ordentelijker het ordentelijkst
het ordentelijkste
indefinite m./f. sing. ordentelijke ordentelijkere ordentelijkste
n. sing. ordentelijk ordentelijker ordentelijkste
plural ordentelijke ordentelijkere ordentelijkste
definite ordentelijke ordentelijkere ordentelijkste
partitive ordentelijks ordentelijkers —

Derived terms

  • ordentelijkheid

Descendants

  • Afrikaans: ordentlik
  • → Papiamentu: òrdènt
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.