ordiens
Latin
Etymology
Present participle of ōrdior.
Participle
ōrdiēns (genitive ōrdientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ōrdiēns | ōrdientēs | ōrdientia | ||
| genitive | ōrdientis | ōrdientium | |||
| dative | ōrdientī | ōrdientibus | |||
| accusative | ōrdientem | ōrdiēns | ōrdientēs ōrdientīs |
ōrdientia | |
| ablative | ōrdiente ōrdientī1 |
ōrdientibus | |||
| vocative | ōrdiēns | ōrdientēs | ōrdientia | ||
1When used purely as an adjective.