ordinari
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin ōrdinārius. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [ur.diˈna.ɾi]
- IPA(key): (Balearic) [or.diˈna.ɾi]
- IPA(key): (Valencia) [oɾ.ðiˈna.ɾi]
- Rhymes: -aɾi
Adjective
ordinari (feminine ordinària, masculine plural ordinaris, feminine plural ordinàries)
Derived terms
Related terms
References
- ^ “ordinari”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
Further reading
- “ordinari”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “ordinari” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “ordinari” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /or.diˈna.ri/
- Rhymes: -ari
- Hyphenation: or‧di‧nà‧ri
Adjective
ordinari
- masculine plural of ordinario
Anagrams
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [oːr.dɪˈnaː.riː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [or.d̪iˈnaː.ri]
Verb
ōrdinārī
- present passive infinitive of ōrdinō