ordinariatus

Latin

Etymology

From ōrdinārius (ordinary) +‎ -ātus (abstract noun).

Noun

ōrdināriātus m (genitive ōrdināriātūs); fourth declension

  1. an ordinariate, the office of an ordinary

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative ōrdināriātus ōrdināriātūs
genitive ōrdināriātūs ōrdināriātuum
dative ōrdināriātuī ōrdināriātibus
accusative ōrdināriātum ōrdināriātūs
ablative ōrdināriātū ōrdināriātibus
vocative ōrdināriātus ōrdināriātūs