ordningsmakt

Swedish

Etymology

ordning +‎ -s- +‎ makt. Compare German Ordnungsmacht.

Noun

ordningsmakt c

  1. (formal) police

Usage notes

Typically in the definite form singular.

Declension

Declension of ordningsmakt
nominative genitive
singular indefinite ordningsmakt ordningsmakts
definite ordningsmakten ordningsmaktens
plural indefinite ordningsmakter ordningsmakters
definite ordningsmakterna ordningsmakternas

Derived terms

References