organicus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔrˈɡa.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [orˈɡaː.ni.kus]
Noun
organicus m (genitive organicī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | organicus | organicī |
| genitive | organicī | organicōrum |
| dative | organicō | organicīs |
| accusative | organicum | organicōs |
| ablative | organicō | organicīs |
| vocative | organice | organicī |
Adjective
organicus (feminine organica, neuter organicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | organicus | organica | organicum | organicī | organicae | organica | |
| genitive | organicī | organicae | organicī | organicōrum | organicārum | organicōrum | |
| dative | organicō | organicae | organicō | organicīs | |||
| accusative | organicum | organicam | organicum | organicōs | organicās | organica | |
| ablative | organicō | organicā | organicō | organicīs | |||
| vocative | organice | organica | organicum | organicī | organicae | organica | |
References
- “organicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- organicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- organicus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016