ornandus
Latin
Etymology
Future passive participle of ōrnō.
Participle
ōrnandus (feminine ōrnanda, neuter ōrnandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ōrnandus | ōrnanda | ōrnandum | ōrnandī | ōrnandae | ōrnanda | |
| genitive | ōrnandī | ōrnandae | ōrnandī | ōrnandōrum | ōrnandārum | ōrnandōrum | |
| dative | ōrnandō | ōrnandae | ōrnandō | ōrnandīs | |||
| accusative | ōrnandum | ōrnandam | ōrnandum | ōrnandōs | ōrnandās | ōrnanda | |
| ablative | ōrnandō | ōrnandā | ōrnandō | ōrnandīs | |||
| vocative | ōrnande | ōrnanda | ōrnandum | ōrnandī | ōrnandae | ōrnanda | |
References
- ornandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est