oscillatio
Latin
Etymology
From ōscillō (“to swing”) + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [oːs.kɪlˈlaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [oʃ.ʃilˈlat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
ōscillātiō f (genitive ōscillātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ōscillātiō | ōscillātiōnēs |
genitive | ōscillātiōnis | ōscillātiōnum |
dative | ōscillātiōnī | ōscillātiōnibus |
accusative | ōscillātiōnem | ōscillātiōnēs |
ablative | ōscillātiōne | ōscillātiōnibus |
vocative | ōscillātiō | ōscillātiōnēs |
Descendants
- Catalan: oscil·lació
- French: oscillation
- Galician: oscilación
- Italian: oscillazione
- Occitan: oscillacion
- Portuguese: oscilação
- Romanian: oscilație
- Russian: осцилляция (oscilljacija)
- Spanish: oscilación
References
- “oscillatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- oscillatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “oscillatio”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers