otępieć

Polish

Etymology

From o- +‎ tępy +‎ -eć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔˈtɛm.pjɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛmpjɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧tę‧pieć

Verb

otępieć pf

  1. (intransitive) to become stulted, to become numb

Conjugation

Conjugation of otępieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive otępieć
future tense 1st otępieję otępiejemy
2nd otępiejesz otępiejecie
3rd otępieje otępieją
impersonal otępieje się
past tense 1st otępiałem,
-(e)m otępiał 		otępiałam,
-(e)m otępiała 		otępiałom,
-(e)m otępiało 		otępieliśmy,
-(e)śmy otępieli 		otępiałyśmy,
-(e)śmy otępiały
2nd otępiałeś,
-(e)ś otępiał 		otępiałaś,
-(e)ś otępiała 		otępiałoś,
-(e)ś otępiało 		otępieliście,
-(e)ście otępieli 		otępiałyście,
-(e)ście otępiały
3rd otępiał otępiała otępiało otępieli otępiały
impersonal otępiano
conditional 1st otępiałbym,
bym otępiał 		otępiałabym,
bym otępiała 		otępiałobym,
bym otępiało 		otępielibyśmy,
byśmy otępieli 		otępiałybyśmy,
byśmy otępiały
2nd otępiałbyś,
byś otępiał 		otępiałabyś,
byś otępiała 		otępiałobyś,
byś otępiało 		otępielibyście,
byście otępieli 		otępiałybyście,
byście otępiały
3rd otępiałby,
by otępiał 		otępiałaby,
by otępiała 		otępiałoby,
by otępiało 		otępieliby,
by otępieli 		otępiałyby,
by otępiały
impersonal otępiano by
imperative 1st niech otępieję otępiejmy
2nd otępiej otępiejcie
3rd niech otępieje niech otępieją
anterior adverbial participle otępiawszy
verbal noun otępienie

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.