otior
Latin
Etymology
ōtium (“leisure, free time”) + -or
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈoː.ti.ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɔt̪.t̪͡s̪i.or]
ōti
Verb
ōtior (present infinitive ōtiārī or ōtiārier, perfect active ōtiātus sum); first conjugation, deponent
- (intransitive) to have or enjoy leisure
- to take it easy
Conjugation
Conjugation of ōtior (first conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | ōtior | ōtiāris, ōtiāre |
ōtiātur | ōtiāmur | ōtiāminī | ōtiantur | ||||||
| imperfect | ōtiābar | ōtiābāris, ōtiābāre |
ōtiābātur | ōtiābāmur | ōtiābāminī | ōtiābantur | |||||||
| future | ōtiābor | ōtiāberis, ōtiābere |
ōtiābitur | ōtiābimur | ōtiābiminī | ōtiābuntur | |||||||
| perfect | ōtiātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | ōtiātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | ōtiātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | ōtier | ōtiēris, ōtiēre |
ōtiētur | ōtiēmur | ōtiēminī | ōtientur | ||||||
| imperfect | ōtiārer | ōtiārēris, ōtiārēre |
ōtiārētur | ōtiārēmur | ōtiārēminī | ōtiārentur | |||||||
| perfect | ōtiātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | ōtiātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | ōtiāre | — | — | ōtiāminī | — | ||||||
| future | — | ōtiātor | ōtiātor | — | — | ōtiantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | ōtiārī, ōtiārier1 |
— | ōtiāns | — | |||||||||
| future | ōtiātūrum esse | — | ōtiātūrus | ōtiandus | |||||||||
| perfect | ōtiātum esse | — | ōtiātus | — | |||||||||
| future perfect | ōtiātum fore | — | — | — | |||||||||
| perfect potential | ōtiātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| ōtiandī | ōtiandō | ōtiandum | ōtiandō | ōtiātum | ōtiātū | ||||||||
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.
Descendants
- Italian: oziare
- Ligurian: òçiâ
References
- “otior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- otior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.