otoczenie

Polish

Etymology

From otoczyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.tɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧to‧cze‧nie

Noun

otoczenie n

  1. (uncountable) verbal noun of otoczyć
  2. (countable) ambiance, environment, surroundings
  3. (countable, mathematics) neighbourhood

Declension

Declension of otoczenie
singular plural
nominative otoczenie otoczenia
genitive otoczenia otoczeń
dative otoczeniu otoczeniom
accusative otoczenie otoczenia
instrumental otoczeniem otoczeniami
locative otoczeniu otoczeniach
vocative otoczenie otoczenia

Further reading

  • otoczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otoczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.